Συχνά η διάγνωση της αιμορροφιλίας δημιουργεί στους γονείς αισθήματα άγχους, φόβου για την υγεία του παιδιού ή ακόμη και ενοχής. Πολλές φορές αυτά τα συναισθήματα τους οδηγούν σε υπερπροστασία του παιδιού και σε περιορισμό των δραστηριοτήτων του. Η κατάσταση αυτή συχνά δημιουργεί στο παιδί αισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης και του στερεί σημαντικές καθημερινές χαρές και δραστηριότητες με τα παιδιά της ηλικίας του. Αυτή η προσέγγιση δεν ευνοεί την ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού, ούτε εξασφαλίζει την αποφυγή των αιμορραγιών.
Οι γονείς και γενικότερα, το οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού με αιμορροφιλία, πρέπει να θυμούνται ότι τα παιδιά είναι πάντα παιδιά. Έχουν ανάγκη να παίξουν, να τρέξουν και να συμμετάσχουν σε ομαδικές δραστηριότητες με τους συνομηλίκους τους, όπως κάθε άλλο παιδί. Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι η αιμορροφιλία είναι ένα μέρος της ζωής του παιδιού τους και όχι το κέντρο του κόσμου του. Επομένως πρέπει να τα ενθαρρύνουν να παίζουν και να διασκεδάζουν, με μια επιπρόσθετη προσοχή και ορισμένους περιορισμούς, όπου αυτό είναι απαραίτητο. Με αυτόν τον τρόπο, το παιδί θα μεγαλώσει με αυτοπεποίθηση, κοινωνικότητα και αυτονομία.
Στο σχολείο:
Ένα παιδί με αιμορροφιλία θα πάει κανονικά στο σχολείο. Δεν εξαιρείται από τις ομαδικές δραστηριότητες και το πρόγραμμα της τάξης, όμως πρέπει να αποφεύγει ασκήσεις γυμναστικής ή αθλήματα που συνεπάγονται αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού, όπως το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ.
Θα πρέπει να ενημερώσετε το προσωπικό του σχολείου και κυρίως τους δασκάλους και τους γυμναστές για την αιμορροφιλία και τις Α’ βοήθειες που πρέπει να προσφέρουν στο παιδί σε περίπτωση τραυματισμού ή εσωτερικής αιμορραγίας.
Τα αδέλφια του παιδιού με αιμορροφιλία ενδεχομένως να αισθανθούν παραμελημένα, ή να βιώσουν αισθήματα ενοχής αν ο αδελφός τους με αιμορροφιλία εκδηλώσει αιμορραγικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια κοινού παιχνιδιού. Είναι λοιπόν σημαντικό να γνωρίζουν όσο το δυνατόν περισσότερα για την αιμορροφιλία και να τους δίνεται η δυνατότητα να συμμετέχουν, με τον τρόπο τους, στη διαχείρισή της.
Αντίστροφα, μην παραμελείτε το παιδί που δεν έχει αιμορροφιλία. Εξηγήστε του ότι η επιπρόσθετη προσοχή που δείχνετε στον αδελφό του που έχει αιμορροφιλία δε σημαίνει ότι τον αγαπάτε περισσότερο, αλλά ότι εκείνος έχει μεγαλύτερη ανάγκη της δικής σας φροντίδας για να μη χτυπήσει. Σε περίπτωση τραυματισμού του παιδιού με αιμορροφιλία, εξηγήστε στον αδελφό/ αδελφή του ότι για μερικές ημέρες θα πρέπει να αφιερώσετε λίγο περισσότερο χρόνο για να τον φροντίσετε, μέχρι να γίνει καλά. Όπως ακριβώς θα κάνατε, εάν είχε τραυματιστεί εκείνος/εκείνη.
Αν το παιδί επισκεφθεί το σπίτι ενός φίλου του για να παίξουν, ενημερώστε τους γονείς του για την αιμορροφιλία, με ήρεμο και θετικό τρόπο, αποφεύγοντας τις «δραματικές περιγραφές» αιμορραγικών επεισοδίων που μπορεί να τους τρομάξουν.
Ενημερώστε τους για τις ενδείξεις μιας εσωτερικής αιμορραγίας και πώς να προσφέρουν τις Α’ Βοήθειες στο παιδί σας σε περίπτωση αιμορραγίας. Μην ξεχάσετε να τους δώσετε τα στοιχεία επικοινωνίας σας ώστε να σας καλέσουν αμέσως σε περίπτωση τραυματισμού.
1.Growing up with hemophilia Four Articles on Childhood by Dr. Peter Jones, Newcastle, Haemophilia Centre,
Newcastle upon Tyne, England 1994. Available at: http://www1.wfh.org/publications/files/pdf-1310.pdf
2.WFH. Guidelines for the management of haemophilia. 2012.
Available at: http://www1.wfh.org/publications/files/pdf-1472.pdf [Accessed 24 October 2019].
3.Lorig, K., et al. Patient Education: A Practical Approach. 3rd edition. Sage Publications, 2001.